Δεν ζήτησα πολλά... της Κυριακής Σαντή

Δεν ζήτησα πολλά 
με δεν πήρα ούτε λίγο. 
Της καρδιάς  τ΄απάνεμο λιμάνι 
ποτέ δεν αντάμωσα. 
Στο χαρτί της ψυχής
τον προορισμό έγραψα
με της νυχτιάς τη μοναξιά 
το πινέλλο άπλωσα. 

Με στροβίλισσε ο άνεμος της αναβολής. 
Με χτύπησε στα βράχια. 
Τα θέλω ανεμοδαρθήκανε
στα κύματα της απραξίας.

Πήρα για σωσίβιο τα όνειρα 
καράβι τη θρυμματισμένη μου ψυχή
για ν΄ αναταμώσει τη στεριά της λύτρωσης. 

Γραντζούνησα τη ψυχή μου 
στα βράχια του ονείρου. 
Μάτωσαν τα χέρια 
στ΄  αγκάθια του χρόνου. 
Κουράστηκα να ζεσταίνω 
καρδιές αλλιώς.....

Τη δική μου ν΄ αγναντεύω 
στου χιονιά το στροβίλισμα 
να ξεπαγιάζω στις νιφάδες του χρόνου. 

Χόρεψα το χορό 
που δεν παρήγγειλα. 
Με ζάλισε η μέθη της ατονίας.
Έσερνα τα βήματά μου
με τη ψευδαίσθηση πως χόρευα. 
Μα ο χορός θάνατος ήτανε. 

Κι όμως δεν ζήτησα πολλά. 

Μια ηλιαχτίδα αγάπη
να σκεπάσει το στρώμα της παγωνιάς.

Δεν ζήτησα πολλά...

Μα ακροβατώ ακόμα στο σχοινί της ζωής, 
κρατώντας τα όνειρα...

Προχωρώ!

Χαικού του Μίμη Ιακωβίδη

Νύχτα σκοτεινή

μα το λευκό γιασεμί

να ευωδιάζει

Στίχοι του Μίμη Ιακωβίδη

«Όχι δεν πολέμησε στις Θερμοπύλες από χρέος
Με τους τριακόσιους Λακεδαιμόνιους.
Ο Μεγιστίας από την Ακαρνανία μόνος και εξ ιδίας βουλήσεως
Έτρεξε να πολεμήσει μαζί τους, αφήνοντας πίσω γυναίκα
Παιδιά να τον περιμένουν. Ούτε που λογάριαζε το θάνατο.
Τιμή σ’ εκείνον, σ’ όλους τους <αυτοπροαιρέτως>
Όσους θυσιάζονται ‘ποτέ από το χρέος μη κινούντες’».


***

«Τελικός προορισμός μας ο Αχέροντας
εκεί πάμε ακάθεκτοι την κάθε ώρα 
χωρίς ανάπαυλα ουδεκάν ένα σταθμό».


***

«Και πες: Όχι στην άρνηση
Όχι στο θάνατο
Και πες: Ναι στο φως 
Ναι στη ζωή
Για πάντα Ναι στη ζωή».


***

«Τα φορτώσαμε όλα στη νύχτα
(ας πούμε ότι έφταιγε η νύχτα, το σκοτάδι)
Και δεν είδαμε τα μηνύματα που μας έστελναν.
Το κακό έγινε πια, πάει. Σε λίγες μόνο ώρες άλλαξαν όλα.
Θύελλα πήρε χαμόγελα παιδιών, όνειρα κι ελπίδες, τη γη
Το βιός μας. Κλάψαμε νεκρούς και περιμένουμε ακόμα
Γονείς, αδέρφια, παιδιά, φίλους ακριβούς.
Από προδοσία μήπως; Από λάθος;
Ο ένας στην πλάτη του άλλου ρίχνει τις ευθύνες».


***

«Με λάθη
Και φιλονικίες
Με πάθη
Σα λαός και σαν έθνος
Ακριβά την πληρώσαμε
Και να βάλαμε τουλάχιστο μυαλό;»

Μίμης Ιακωβίδης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Μίμης Ιακωβίδης γεννήθηκε στην Αίγυπτο το 1926 και έζησε στην Κύπρο. Σπούδασε οικονομικά, εμπορικά και ξένες γλώσσες στην Αγγλία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Λογοτεχνών Λεμεσού: «Βασίλης Μιχαηλίδης»

Ασχολήθηκε με την ποίηση και με τη μετάφραση ξένης λογοτεχνίας και ειδικότερα με τη γαλλική ποίηση, Συνεργάστηκε με λογοτεχνικά περιοδικά της Ελλάδας και του εξωτερικού και ποιήματά του μεταφράστηκαν από άλλους ποιητές στο εξωτερικό.

Ποιητικές Συλλογές:

1. ΠΟΙΗΜΑΤΑ, Βιολάρη, Λευκωσία,1973

2. Σύγχρονοι Γάλλοι ποιητές: Ανθολογία, 1973

3. ΤΟ ΑΝΟΙΚΤΟ ΒΙΒΛΙΟ, Λεμεσός, 1978

4. ΝΕΑ ΓΡΑΦΗ, Αρίστου Φιλή, Λεμεσός, 1983

5. ΕΠΟΧΕΣ, Αρίστου Φιλή, Λεμεσός, 1983

6. ΣΥΝΘΕΣΗ, τυπ. Χρ. Ηροδότου, Λεμεσός, 1987

7. ΔΙΑΔΡΟΜΗ, τυπ. Χρ. Ηροδότου, Λεμεσός, 1987

8. ΠΟΡΕΙΑ, τυπ. Χρ. Ηροδότου, Λεμεσός, 1990

9. ΣΥΛΛΟΓΗ, τυπ. Χρ. Ηροδότου, Λεμεσός, 1990

10. ΠΑΡΕΝΘΕΣΕΙΣ, Λοϊζίδης, Λεμεσός, 1994

11. Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ, Λεμεσός, 1999

12. ΕΩΣ ΤΗΝ ΕΞΟΔΟ, Λεμεσός  1999



σχετικά μπορείτε να διαβάσετε στη σελίδα: http://www.ellvm.org.cy/slider/742/

Ο ΚΥΚΝΟΣ/ Ιακωβίδης Κ. Μίμης

Πέφτουν ένα - ένα

Του κύκνου τα λευκά φτερά

Mόνοs κι απλησίαστοs

Μέσα στων κύκνων το σμάρι

Σχεδόν γυμνόs βαδίζει

Πάνε τα χρόνια

Που αγέρωχοs κι ωραίοs

Γλυκοχάραμα τηs μέραs

Γλιστρουσε στηs λίμνηs τα νερά

Κ' οι άλλοι τον σέβονταν και τον θαυμάζαν

Τώρα που παίρνει και βραδιάζει

Ομορφιά λαμπρότη περηφάνεια

Τά τύλιξε η λίμνη κι έσβυσαν

Κι εμείs του κύκνου τηs κατάντιαs,

Ακούσιοι θεατέs

Γεμίσαμε θλίψεs έγνοιες

Και πικραμένα χαμόγελα

Ω! Κλείστε σειs, κλείστε τα μάτια

Το πρόσωπο αλλού γυρνάτε

Μη δητε μη μάθετε

Του κύκνου το φρικτό το απαίσιο τέλοs

-Eναs ακόμα θάνατοs μέσα σε τόσουs άλλλουs.

Η Άκρα Ταπείνωση

«Αθήνα, η πιο ανοιχτη πόλη του κόσμου!»
Στρατης Τσίρκας, Η χαμένη άνοιξη

Στημένος μερόνυχτα στο πόστο του
γωνία Ιπποκράτους και βιβλιοθήκης
ο τυφλος με το κομμένο δεξι χέρι τραγουδάει
ασταμάτητα το Κατακαημένη Αράχωβα
και περιμένει τους φιλεύσπλαχνους
να του ρίξουν καμια δραχμούλα
στο τσίγκινο τασάκι του.

Τον Μάνθο, τον περιβόητο
καπετάνιο, απο την Παρνασσίδα,
του Άρη ο αγαπημένος Μαυροσκούφης
-όταν έχασε το 1944 τα μάτια του
απο διαμπερες στον κρόταφο
και η δικη του χειροβομβίδα
του έφαγε το δεξι ως απάνω
όταν έσκασε μέσα στα χέρια του-
όλοι τον είχαν ξεγραμμένο, πως πέθανε
πριν απο χρόνια, έλεγαν, στην Αθήνα.

Με τις ελεημοσύνες που δέχεται
τώρα στο τσίγκινο πιατάκι του
θέλει να φτιάξει τεχνητο χέρι για να χαϊδεύει
τα ξανθα κεφαλάκια των ορφανων παιδιων και
να εξαγοράσει την κλεμμένη υπερηφάνειά του,
τη μαγαρισμένη απο δικους του και ξένους.

Όλα αυτά που θα 'θελα να ξέρεις - Μ. Δαπόλα & Α.Τιμοθέου

Αποφθεγματική Ποίηση: Μαρία Δαπόλα & Αντρέας Τιμοθέου

Όλα αυτά που θα 'θελα να ξέρεις - Μαρία Δαπόλα & Αντρέας Τιμοθέου

Αποφθεγματική Ποίηση: Μαρία Δαπόλα & Αντρέας Τιμοθέου

Η Όγδοη Μέρα: Will / Γεωργίου Α. Χριστίνα

Στίχος της Γρηγορίου Ζέλειας

«Σε μια αχαρτογράφητη σιωπή

                ένα όνειρο λίκνισμα

                ένα όνειρο ψίθυρος».

Ζέλεια Γρηγορίου (μικρό βιογραφικό)

Η Ζέλεια Γρηγορίου γεννήθηκε στην Τσάδα της Πάφου το 1968. Σπούδασε παιδαγωγικά στην Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου και στο Πανεπιστήμιο Illinois at Urbana-Champaign των ΗΠΑ. Είναι διδάκτορ του Πανεπιστημίου Illinois at Urbana-Champaign στη Φιλοσοφία της Παιδείας. Είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Κύπρου.


Ποιητικές Συλλογές: 

• Τα πούντολ της Λοντέβ, 2012, Εκδόσεις Γαβριηλίδης

Άλλες Πληροφορίες για την Ποιήτρια: http://www.docfoc.com/-55721324497959fc0b91b06c

Δύο (2) ποιήματα της Ζέλειας Γρηγορίου από "Τα πούντολ της Λοντέβ: (Γαβριηλίδης, 2012)

Τελείωσε το θαύμα
Τυλίξανε τις τέντες
Πακετάραμε τα σύνεργα
Διπλώσαμε τα κουστούμια
Διπλωθήκαμε
Να αντέξουμε
Να χωρέσουμε
Οι οικονομικές θέσεις είναι πάντα μικρότερες
στις πτήσεις της επιστροφής


...

Όλες μου οι αγάπες 
φλέβες ζάχαρης 
Κι όλοι ήξεραν πώς να χτυπήσουν 
Ήξεραν να χαϊδεύουν 
Ήξεραν να φιλούν 
Ήξεραν και πως να μιλούνε 
για τον Πωλ Βαλερύ 
Όλες μου οι αγάπες φλέβες ζάχαρης 
Έπλυνα τη λύπη μου στο ποτάμι ψες 
Οι φλέβες έλιωσαν

Μέντα ψυχή /Γρηγορίου Ζέλεια

Τι παράξενη μαλακή μέντα, που ’ναι
η ψυχή της, φυσάει αέρας και μπαίνουν
τρένα, κλαίνε μικρά παιδιά κι ανοίγουν
πηγάδια, αρχίζει τα παράπονα η μάνα
κι ανοίγουν ενέδρες, τα ροζ κυνηγά
ο πατέρας τα παράσιτα τρωκτικά
είναι σιωπηλή περπατά
στο σπίτι και σηκώνει
τις πέτρες υποψιάζεται
το άρωμα ενός σάπιου ποντικού ποια η διαφορά
ανάμεσα σε φόβο και τη στάση ενός
εμβρύου, φόβο και
την ασκημένη ακοή των μικρών ζώων;

Για του αγνοούμενους…

 του Δημητρίου Γκόγκα 

Καθημερινά τους έβλεπε να κατηφορίζουν στις αλυκές. Θα ήτανε πάνω από χίλιοι πεντακόσιοι. Κι ύστερα χάνονταν, πίσω από τα δέντρα και τους αλμυρούς νερόλακκους. Γυμνοί μόνο με ένα άσπρο κάλυμμα στα αχαμνά του κόσμου. Να κρυφτεί η γύμνια τους μαζί με τη γύμνια του κόσμου που τους καταδίκασε. Να κρυφτεί η λήθη και η ενασχόληση να πάρει τον δρόμο της. Έχουμε  πιο σοβαρά πράματα να πούμε. Κοινοπραξίες, Συνομοσπονδίες, Κοινά συμφέροντα, Πώληση της μνήμης, Αλλαγές…..

Ποιος να θυμάται πλέον το παιδί με τη φωτογραφία. Ποιος να θυμάται πλέον τους νέους με τα χέρια πισθάγκωνα και το τσιγάρο να σιγοκαίει στα χείλη, ελάχιστες ώρες πριν παραδώσουν τη ψυχή τους στον κοινό θεό. Πως γίνεται ο ένας κοινός θεός να χωρίζεται σε δύο;

Ύστερα γέμιζαν οι αλυκές από όμορφα φλαμίνγκο. 

Έλενα Χατζηαυξέντη «... από ψυχής...»

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016 8.30 μ.μ.

Στο Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο Λάρνακας

“Θά ῾θελᾳ νὰ φωνάξω τ᾿ ὄνομά σου, ἀγάπη, μ᾿ ὅλη μου τὴν δύναμη.

Νὰ τὸ φωνάξω τόσο δυνατὰ ποὺ νὰ μὴν ξανακοιμηθεῖ κανένα ὄνειρο στὸν κόσμο καμιὰ ἐλπίδα πιὰ νὰ μὴν πεθάνει” (T. Λειβαδίτης)

Η αγαπημένη μας τραγουδίστρια και ηθοποιός, Έλενα Χατζηαυξέντη, έρχεται από το Λονδίνο για μία και μοναδική συναυλία στη Λάρνακα, αφιερωμένη σε όλους αυτούς που έδωσαν ή δίνουν μάχη για τη ζωή. Η συναυλία «…από ψυχής…», είναι ένας ύμνος στη ζωή. Ένας ύμνος για την αγάπη, την πίστη, τον αγώνα και την ελπίδα. Μελωδίες αγαπημένων συνθετών, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Γιώργος Χατζηνάσιος, ο Κώστας Γιαννίδης και ο Μιχάλης Σουγιούλ μαζί με ποιήματα και σκέψεις, συνθέτουν ένα μουσικό ταξίδι για τα λάθη μας, την ομορφιά μας, τους φόβους μας, την αγάπη μας αλλά και τις απέραντες δυνατότητες μας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Έλενα Χατζηαυξέντη, Τραγούδι/Αφήγηση

ΜΟΥΣΙΚΟΙ Νίκος Ευαγγέλου, Πιάνο

Δώρος Ζήσιμος, Τσέλο Μελίνα Harrer, Βιολί Ελεονώρα Ρούσου, Φλάουτο Μαριόλα Χαριτίδου, Πιάνο Λαρίσα Σερκουτάν, Ακορντεόν

*Συμμετέχουν στο τραγούδι Νικόλας Πισίας

Παιδική Χορωδια “Angelic Voices”, του Ωδείουτης Σύλβας Μακαμιάν και η μικρή Αναστασία Νεοφύτου

*Όλα τα έσοδα θα δοθούν για την ανέγερση του Ιερού Ναού Αγίου Παρθενίου-προστάτη άγιο των καρκινοπαθών-στηνκοινότητα Τρούλλοι.

Βιογραφικό

Η Έλενα Χατζηαυξέντη είναι μια διεθνούς φήμης Ελληνοκύπρια τραγουδίστρια και ηθοποιός. Έχει αναπτύξει ένα δικό της προσωπικό στυλ, που συνδυάζει τραγούδι με αφήγηση, απαγγελία και θέατρο. Αποφοίτησε από τη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και σπούδασε κλασσικό τραγούδι. Έχει εργαστεί σε Κύπρο, Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία και Αγγλία με πολλούς σκηνοθέτες και μουσικούς στο κλασικό θέατρο, στο μουσικό θέατρο, στην όπερα, στην οπερέτα, στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση. Το 2014 ήταν υποψήφια για το βραβείο καλύτερης ηθοποιού της χρονιάς στα βραβεία Madame Figaro στην Κύπρο και το 2015 βραβεύτηκε από το κολλέγιο Alexandre για την προσφορά της στον πολιτισμό. Μερικές παραστάσεις που έχει λάβει μέρος είναι: “George Hatzinasios: Τhe child with the drum”, St James Church, Λονδίνο – “World Vintage Music: Notes of Beauty and Longing”, Home House, Λονδίνο - “AXIOS ESTI” στο Union Chapel, Λονδίνο - «Γράμματα στη Mητέρα» του Κώστα Μόντη, Κύπρος κα. Στην τηλεόραση την έχουμε δει στην τηλεοπτική σειρά «Εκείνο το καλοκαίρι» στον ΑΝΤ1 Κύπρου.