Δέστε τα μάτια σας

Δέστε τα μάτια σας μπροστά από το τον ήλιο

Να δείτε εκείνο το μέρος του σκοταδιού που ακτινοβολεί

Και θα ΄ναι σαν να πεθαίνει το φως

Όπως η πυγολαμπίδα στο στόμα της νυχτερίδας.

Δέστε τα μάτια σας, είναι μεγάλος ο θρήνος των καλών ανθρώπων

Σαν στέκονται βουβοί πάνω από το μνήμα της πατρίδας

Με το σάβανο κατάλευκο σαν τη σημαία της διαύγειας

Με το φέρετρο σπιτικό που υποθηκεύτηκε στο θλιμμένο μέλλοντα.

Δέστε τα μάτια σας, και μη σκεφτείτε τη νύχτα

Είναι η περιπέτεια ενός στίχου στο φεγγαρόφωτο

Είναι ο μαύρος λίθος στη πλάτη ενός πολιτικάντη

Είναι ο εκφυλισμός των δακρύων.

Δέστε τα μάτια, η αγχόνη αυτή θ΄ απαλύνει τον πόνο της μέρας

Οι εποχές θα ξεμακρύνουν από τις ζωές μας, κενοί οι χρόνοι

Κι ο εφιάλτης,

Ο εφιάλτης θα σταθεί απέναντι στους τριακόσιους στη γνωστή σύναξη των ανικάνων

Τέλος,

μεσάνυχτα θα στηθεί ο γνωστός αδριάνας της ιστορικής λήθης.