Στίχοι του Παπαχρυστοφόρου Χριστόδουλου.

[..]

Μονάχα! μονάχα μες  στον κάμπο ήλιος και χρώματα κι αέρας
έχουν πεθάνει , κι ούτε πουλί απλώνει τα φτερά.
Ως και το χώμα
ξερνάει λάβα εκεί που πάει να πέσει,
μην τύχει και δεχτεί - του Καίν το σώμα.

Μούσα στο  μάρμαρο
την αρετή σας θα σκαλίσω
στα εγγόνια μου τη δόξα σας
αθάνατη ν΄ αφήσω.